زادروز دکتر سید مجدالدین میرفخرایی
سید مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی، از سرایندگان شعر نو امروز زادروز ایشان است. نسل ما که در دهه شصت دانش آموز دبستان بود، این شاعر را با ترانه نوستالژیک «باز باران با ترانه…» می شناسد.شاعر این شعر زیبا البته در کتاب های درسی ما ، به شکل کامل منتشر نشد و بخش هایی از آن سانسور شد منجمله این بخش:
بوی جنگل،
تازه و تر
همچو می مستی دهنده.
بر درختان می‌زدی پر،
هر کجا زیبا پرنده!
مشهورترین شعرسید مجدالدین میرفخرایی
باران را می‌توان مشهورترین شعر سید مجدالدین میرفخرایی دانست. متن ان به شرح زیر است :
باز باران،
با ترانه،
با گوهرهای فراوان
می‌خورد بر بام خانه.
آب چون آبشار ریزان
می‌ریزد بر سر ایوان
من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها،
رودها راه افتاده.
شاد و خرم
یک دو سه گنجشک پر گو،
باز هر دم
می‌پرند، این سو و آن سو
می‌خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی،
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی.
یادم آرد روز باران:
گردش یک روز دیرین؛
خوب و شیرین
توی جنگل‌های گیلان.
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
از پرنده،
از خزنده،
از چرنده،
بود جنگل گرم و زنده.
آسمان آبی، چو دریا
یک دو ابر، اینجا و آنجا
چون دل من،
روز روشن.
تازه و تر
همچو می مستی دهنده.
بر درختان می‌زدی پر،
هر کجا زیبا پرنده.
برکه‌ها آرام و آبی؛
برگ و گل هر جا نمایان،
چتر نیلوفر درخشان؛
آفتابی.
سنگ‌ها از آب جسته،
از خزه پوشیده تن را؛
بس وزغ آنجا نشسته،
دم به دم در شور و غوغا.
……..
بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی – خواه تیره، خواه روشن –
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا
