شرحی از بوف کور
بوف کور: داستان متشکل از دو بخش است که هر دو در موازات یکدیگرند . هر بخش نمود و جلوه ای از بخش دیگر است و عناصر آن را در خود منعکس می کند. ما با يك ماجرا از دو زاويه روبه روايم. بخش اول، نمود ذهني بخش ديگر است ، همان حادثه اما از منظر ذهن و روح و يا به عبارتي، روح، در مواجهه با آن. از اين رو از فضايي روياگونه برخوردار است. فراواني عناصر نمادين، استتارو سردگمي، افكار و اعمال ناخودآگاه و … از ويژگي هاي اين بخش مي- باشند. رويا در حقيقت تجسّم و تظاهر انديشه يي پنهان در آدمي است در شكل عنصر نمادين در قالب استعاره ، تمثيل ، رمز و … كه براي شناخت آن نياز به تعبير هست.
مفهوم كلي اثر
داستان ، شرح فاصله ي ميان آدمي است و كمال مطلوب . در بخش يك دختر به پيرمرد گل نيلوفر تعارف مي كند.درحالي كه جوي آبي ميان آن ها فاصله است .جوي آب رمز حيات، گذرعمر( و مرگ ) است. وقتي دختر سعي مي كند از جوي بپرد، پيرمرد مي خندد، به معناي آگاهي از بيهودگي تلاش او…
بوف كور ؛ روان داستان
نگرش خاص نسبت به هستي،كمال جويي، عشق، تنهايي ، انديشه ي مرگ ودر نهايت شكست درراه رسيدن به كمال مطلوب، مفاهيم كلي مطرح در اين اثر مي باشند.درمورد تفسير اين اثر، اين توضيح لازم به نظر مي رسد كه بوف كور جزء آثار رواني هدايت قرار گرفته است كه « نه فقط بر عناصر رواني بلكه بر همه ي آن عناصر ذهني ورواني ، از جمله فلسفي وهستي شناختي تأكيد دارد كه به طرز درهم يافته يي تلفيق شده اند تا نگرش متمايز به حيات انساني ارائه دهند . بنابراين يكي از ويژگي هاي اين آثار پيوند جوهري آن ها با مسائل مجرد وجهاني در مقابل مسائل ملموس ومحلي است.
محتوای بوف کور
در بررسي محتواي این اثر، آن چه در درجه ي اول به چشم مي آيد – هم چون ديگر روان داستان ها – نگرش متفاوت شخصيت آن مي باشد . نگرشي عميق و دروني نسبت به زندگي و امور آن و دريافت حقيقت و كنه آن . زندگي در جامعه با نگرش كاملاً متفاوت ، قطعاً آسان نيست و با مشكلاتي مواجه مي شود. نتيجه آن ، طرد شدن و گرايش ناگزير به انزوا است . در اين وضعيت كه نه زندگي معمول، امكان پذير مي باشد و نه برخورداري از آسايش مردگان، انديشه مرگ و رهايي ناشي از آن ، موجب آرامش است. و در مقابل انديشه مرگ،تسليم است و تن دادن به شرايط موجود و زندگي بر اساس آن . و اين گونه است كه تلاش براي دست يابي به كمال مطلوب و زندگي ايده آل ، با شكست مواجه مي گردد.
