موسی صدر، رهبر برجسته سیاسی شیعه
ظهور موسی صدر، رهبر برجسته سیاسی شیعه در شرایط جدایی شیعه لبنان بسیار کارساز بود. موسی صدر که هدفش اتحاد فعالانه جامعه شیعیان بود، وضعیت سیاسی آنها را ارتقا داد و خواستار حضور بیشتر و موثرتر در سیاست ملی لبنان بود؛ جنبشی که با نام جنبش امل شناخته شده است. صدر با تأسیس شورای عالی انقلاب اسلامی شیعه (SISC) در سال ۱۹۶۷، درصدد بهبود وضعیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شیعه برآمد، که هدف اولیه آن بهبود و افزایش منافع شیعیان بود.
دستاوردهای صدر در راستای اتحاد بیشتر شیعیان
اگرچه وقوع جنگ داخلی لبنان در ۱۹۷۵، حمله اسرائیل به جنوب لبنان در ۱۹۷۸ و بیروت در ۱۹۸۲، دستاوردهای صدر برای شیعیان لبنان تا حدودی کمرنگ شد و شیعیان نتوانستند به نمایندگی متناسبی در عرصه سیاسی دست پیدا کنند، اما شایستگی صدر به عنوان یک نیروی محرکه اولیه برای اتحاد بیشتر شیعیان و حقوق برابر سیاسی آنها، در سالهای بعد تأثیر خود را نشان داد.
حزب جدید انقلابی اسلامی در لبنان
ظهور نسبی گروه‌‌های نظامی شیعه پس از انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ آغاز شد؛ هنگامی که آیت الله خمینی از شیعیان لبنان چه از نظر ایدئولوژیکی، مالی و تسلیحاتی و به منظور ایجاد حزب جدید انقلابی اسلامی در لبنان حمایت کرد حزبی که بعدها به مقاومت اسلامی مشهور شد. فعالان شیعه با گروه تازه متولد حزب‌الله، استراتژی نظامی خاصی را اتخاذ کردند تا از جامعه شیعه در برابر نفوذ خارجی به ویژه اسرائیل به ویژه پس از اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیل حفاظت کنند.
با این وجود پس از پایان جنگ داخلی و توافق‌نامه طائف، نقاط ضعف نابرابری سیاسی در بین گروه‌‌های اصلی لبنانی بهبود نیافت. با این حال، فعالان شیعه به همراه حزب‌الله به ویژه پس از آنکه آنها اسرائیل را مجبور به عقب‌نشینی از لبنان کردند و به اشغال نظامی لبنان در سال ۲۰۰۰ پایان دادند، در هیچ زمانی از دستیابی به موقعیت سیاسی بهتر و سهم عادلانه‌تری از حقوق سیاسی دست نکشیدند. در واقع این عقب‌نشینی اولین موفقیت برای ارتش لبنان بود؛ زیرا كه اسرائیل مجبور شد سرزمین عرب اشغالی را بدون دستیابی به پیمان صلح مورد نظر خود، ترك كند
