آموزش سنتی ، مدرن و پست مدرن

آموزش سنتی ، مدرن و پست مدرن از جمله  فلسفه ای آموزش است.

۱-دوران سنتی ( عصر کشاورزی)

دوران اول آموزش از ابتدای تمدن آغاز می شود و تا اوائل انقلاب صنعتی ادامه پیدا کرد. با توجه به خصوصیات محدودیت علوم و علوم مورد نیاز برای زندگی روزمره، ساده بودن ابزارها و نیز مسئله تمرکز فعالیت های تولیدی در کارگاه ها و خانه ها و تولید برای مصرف شخصی، در این دوران آموزش عمدتا بر عهده خانواده و استادکار در کارگاه ها بود.

با توجه به خصوصیت نیاز به مهارت در انجام امور، توجه به آموزشهای فنی و حرفه ای و آموزشهای کاملا کاربردی یک اصل بود. بخش عمده ای از این آموزش در محل کار و بخش دیگری نیز که جنبه عمومی داشت توسط خانواده انجام می شد. مهارتهایی که برای انجام کارها مورد نیاز بود، از نظر تنوع بسیار محدود بود. مهارتها معمولا درهنگام انجام کار و توسط استاد کار به کارآموز آموخته می شد.

۲-دوران مدرن ( عصر صنعتی)

شروع دوران دوم آموزشی از قرن نوزدهم و همراه با آغاز انقلاب صنعتی است.  با انتقال کار از مزارع و منازل به کارخانه ها باعث شد که آموزش همگانی شود و وظیف آموزش از خانواده و محل کار به کارخانه ها سپرده شد و هر فرد باید مباحث متعدد و مختلفی را به صورت موازی بگذراند. آموزشی که در دوران اول در واحدهای کوچک و مستقل اعم از خانه و محل کار انجام می شد، در دوران دوم (مدرن) به صورت متراکم و متمرکز درآمد. با توجه به اینکه مهارت های متعددی در صنایع مختلف مورد نیاز بود، آموزش  مهارت از آموزش عمومی جدا گردید. در دوران دوم آموزش مهارت بر عهده خود صنایع گذاشته شد و در این دوران بیشتر بر محفوظات به جای تعقل توجه می شود.

۳-دوران پست مدرن ( فرا صنعتی)

در این دوران فراگیر آینده از توانایی های ارتباطی بیشتری بهره می برد. بسیاری از فعالیت های آموزشی دوران سوم ( پست مدرن) به صورت مجازی انجام می شود. یعنی حضور فراگیر در یک نقطه فیزیکی ضروری نیست. بلکه آموزش با استفاده از امکانات ارتباطی به شکل کلاس های مجازی و به صورت فعالیت های آموزشی انجام می شود. در دوران سوم بخش عمده ای از آموزش در مرحله اشتغال و در کنار فعالیت های کاری شخص انجام می شود و آموزش در این دوران به صورت مستمر و دائمی و موازات با کار صورت می گیرد.

نتیجه گیری

فلسفه آموزش در دوران آینده، آموزش با ساختار، شکل و مفاد متنوعی ارائه می شود. که شخص در بین آنها قدرت انتخاب بسیاری دارد. و نظام آموزشی در سازمان ها این امکان را فراهم می کنند. که آموزش تا حد امکان مبتنی بر خصوصیات و توانایی ها و سلائق و استعدادهای فراگیر انجام شود. و ابزارها و شیوه های عملی و امکان پذیر را نشان دهد. آموزش آینده به جای آنکه همانند آموزش صنعتی امروز به تجزیه فعالیت ها و موضوعات و دانش ها بپردازد و تجزیه و تحلیل را اصل قرار دهد، ترکیب را در کنار تجزیه و تحلیل اصل قرار داده و ساختارهای علمی و آموزشی را مبتنی بر آن بنا می کند.