استراتژی ایجاد تنش در دوره پسامدرن
استراتژی ایجاد تنش به عنوان تاکتیک‌های علنی برای ترساندن مردم و تحکیم قدرت در دوره پسا شورش‌ها می‌تواند مفید واقع شود. اما با توجه به حضور پررنگ رسانه‌ها، این تاکتیک‌ها در بلندمدت نمی‌تواند چندان مؤثر باشد. در اینجا این امکان وجود دارد که از کشورهای دارای دموکراسی پارلمانی عبرت گرفت. جناح راست سیاسی در ایتالیای دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در پاسخ به ناآرامی های رو به رشد اجتماعی، تظاهرات‌های خیابانی، اعتصاب‌ها و خشونت‌های انقلابی چپ گرایانه‌ای که موجب تقویت حزب کمونیست ایتالیا شده بود، استراتژی ایجاد تنش را در پیش گرفت. در زمان کنونی مشخص شده است که شبکه ای از نیروهای امنیتی و نظامی ضدکمونیست به صورت محرمانه درگیر کارزاری برای دامن زدن به حملات تروریستی، بمب گذاری ها و دیگر رفتارهای خشونت آمیز شده بودند.
هدف استراتژی ایجاد تنش در ایتالیای دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰
هدف از این استراتژی ایجاد تنشدر ایتالیای دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ فضاسازی برای روی کار آوردن یک دولت راستگرای اقتدارگرا برای برچیدن بساط چپگرایان بود. به این ترتیب راستگرایان، پنهانی مرتکب رفتارهای خشونت آمیز می شدند و چپ گرایان را عامل این خشونت ها معرفی می کردند. این استراتژی فقط تا حدی موفقیت آمیز بود – تلاش راستگرایان برای کودتا ناکام ماند ۲۴۰) – اما ما استفاده از آن را با دوز کم، مفید می دانیم؛ کمی تنش ایجاد کرد و آن را به متوجه اپوزیسیون کرد تا راحت تر بتوان سرکوب یا حداقل محدودشان کرد.
استراتژی ایجاد تنش در اوگاندای ۱۹۷۰
استراتژی ایجاد تنش در دهه ۱۹۷۰ در اوگاندا نیز به کار رفت. در اوایل آن دهه پدیده «كوندو» برای اوگاندایی ها مشکلات زیادی به وجود آورده بود. كوندوها گروه هایی از سارقان و اراذل و اوباش بودند که هیچ نیرویی توان مقابله با آنان را نداشت. عیدی امین و سلفش میلتون اوبوته در دوران حکمرانی شان با این معضل روبرو شدند. اما امین برخلاف اوبوته، احساس کرد توان بهره گیری از کوندوئیسم را دارد. او به این نتیجه رسید که از خشونت های این گروه های اراذل و اوباش می تواند به نفع خودش استفاده کند.
امین در مارس ۱۹۷۱ دو فرمان مهم در همین مورد صادر کرد که بر اساس آن ارتش اختیار کامل پیدا کرد به هر شکلی که صلاح می داند با این گروه ها برخورد کند. ارتشی ها هم از این فرصت استفاده کردند و به چنان زیاده روی هایی دست زدند که در مواردی روی کوندوها را سفید کردند. ولی مردم در کوتاه مدت از این که می دیدند عیدی امین به هر حال «کاری» در مورد كوندوها کرده است، احساس خوبی داشتند. محبوبیت مردمی امین در کوتاه مدت افزایش یافت، او همچنین موفق شد به نام مبارزه با کوندوئیسم، بسیاری از رقیبان سیاسی اش را نابود کند.
