اکران آنلاین فیلم سینمایی مثل یک عاشق
امین زندگانی بعد از مدت ها با حضور خود در فیلم سینمایی مثل یک عاشق به کارگردانی بهرام گوهری در عرصه سینما خود را نشان داد. امین زندگانی در مورد نقش خود در این فیلم سینمایی گفته است: این فیلم به نوعی حدیث نفس خود کارگردان (بهرام گوهری) و برگرفته از ایشان است. داستان هنرمند شوریده حالی که در نقاشی هایش با یک مورد عاطفی روبرو می شود و در ادامه بیشتر شاهد پیوندی روحی هستیم تا یک نگاه مادی و زمینی.
وی در مورد انگیزه خود برای حضور در این فیلم گفت : این کار دو ویژگی مهم برایم داشت. اول حضور خود بهرام گوهری، به عنوان نویسنده و کارگردان و تقریبا همه کاره فیلم. خب، ما با هم سالهاست دوست هستیم و سعادت این را دارم که سالهاست دوستی متداومی با هم داریم. اینکه او بعد از سالها خاک عکاسی خوردن، تصمیم گرفته بود به تنهایی فیلمی را بسازد برایم جذاب بود. در خصوص تنهایی ساخته شدن این فیلم گفت از این جهت که هیچ فیلمبردار، تدوینگر، صدابردار و کلا نیروی کاری در پشت صحنه وجود نداشت. خود بهرام گوهری همه کاره فیلم بود.
البته شاید توقع من نابجا باشد!
زندگانی در خصوص اوضاع سینما در روزهایی کرونایی گفت: من البته سر رشته چندانی در اقتصاد سینما ندارم، اما در چنین وضعیتی بیش از هر چیزی نگران سینمادارها هستم. یک سینمادار حتی برای بسته نگه داشتن سینمایش باید هزینه های هنگفتی را متقبل شود که سینمایش را تغییر کاربری به یک پاساژ یا فروشگاه زنجیره ای یا… ندهند. به نظرم متولیان سینمایی باید بیشتر از اینها به فکر سالن های سینما باشند.
البته شاید توقع من نابجا باشد! در شرایطی که به آثار باستانی توجهی نمی شود، نمی توان انتظار داشت که به سالن های سینما به عنوان میراثی فرهنگی نگاه کنند. از این جهت می گویم بعضی از سالن های سینما ما میراث فرهنگی هستند که در روزگاری که کشورهای همسایه اصلا تعریفی از سینما نداشتند، ما در این زمینه رتبه یک را داشتیم. سینمایی که مثلا از سال ۱۳۳۵ فعال بوده یک میراث فرهنگی معاصر است و کلی آدم از آنجا خاطره دارند. حتما که نباید یک سده از روی یک مکان بگذرد تا لقب میراث فرهنگی را به آن اطلاق کرد!
آینده جایگاه سینمای اجتماعی ایران بعد از کرونا
امین زندگانی در مورد آینده جاینگاه سینمای اجتماعی ایران بعد از کرونا گفت: ببینید، وظیفه عمومی سینما ایجاد سرگرمی است و ما این نکته را از جهتی فراموش کردیم و اکنون درصد بالایی از آثار ما به سمت مضامین اجتماعی رفته. فارغ از اینکه بررسی کنیم که آیا طرح فلان معضل اجتماعی در جامعه درست است یا غلط! فراموش کردیم که سینما یک بخش فانتزی و سرگرمی هم دارد. فانتزی از این جهت که تماشاگر اتفاقا بتواند ساعتی از معضلات اجتماعی دور شود.
امین زندگانی – در سرگرمی سازی فیلم های سینمایی به ابتذال رسیده ایم!
ما فراموش کردیم که مخاطب نیاز به قهرمان های خاص دارد. چنین قهرمان هایی برای ارضای نیازهای ملی یک جامعه و امیدواری آنها لازم است. کاری که ما در سینما انجام دادیم سرگرمی سازی در ساخت فیلم هایی بود که فیلم فارسی نسبت به آنها صدها برابر ارزشمندتر است. متاسفانه در مبحث سرگرمی سازی فیلم های سینمایی به ابتذال رسیده ایم! هر چند هرازگاهی در این زمینه آثار قابل قبولی مثل «خوب بد جلف» ساخته می شود،
اما اغلب فیلم ها در این حوزه فیلم هایی هستند که به قول خیلی ها نمی توان آنها را با خانواده دید. متاسفانه هیچ جریان هدایتگری که تمام شاخه های سینما را تغذیه کند نداریم و سینمای اجتماعی درست است که برای مردم لازم است، اما تمام نیاز مردمی که به سینما می روند نیست. مردمی که در شبکه های اجتماعی، تاکسی، مترو، محل کار، روزنامه ها و… از انواع و اقسام مشکلات اجتماعی با خبر هستند چه دلیلی دارد تمام فیلم های سینمای روزشان هم بشود دیدن همین معضلات!
آثار امین زندگانی
اوایل دهه هفتاد وقتی نام امین زندگانی برای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره تئاتر فجر خوانده شد، تمام نگاه ها به او جلب شد. بازیگری که تا پیش از آن، سالها در عرصه بازیگری بـه ایفای نقش های مختلف پرداخته بود و حالا با گرفتن جایزه نامش برسر زبان‌ها افتاد. او اگرچـه تا امروز در مجموعه‌هاي تلویزیونی و نقش‌هاي متفاوت سینما بازیگری را بسیار تجربه کرده، اما کماکان تئاتر را خاستگاه اصلی اش می داند. سریال «وکلای جوان»، «طلسم شدگان»، «معصومیت از دست رفته»، «مختارنامه» و فیلم های سینمایی «ملک سلیمان»، «فصل فراموشی فریبا» و «راه بهشت» از جمله کارهای مهم کارنامه بازیگری زندگانی محسوب می شوند.
