اهمیت مدیریت اماکن ورزشی
اهمیت مدیریت اماکن ورزشی به عنوان یک رکن اساسی در خدمت نیروهای انسانی و در پیشبرد اهداف سازمان موثر است. نیروی انسانی زمانی قادر به انجام امور محوله است که از حداقل امکانات و تجهیزات برخوردار باشد. در یک باشگاه ورزشی برای دستیابی به اهداف مورد نظر علاوه بر مربی متخصص و با تجربه و شاگردان مستعد و پرکار به امکانات مناسب در آن رشته ورزشی مورد نظر نیز نیاز است. طبیعی است هر اندازه امکانات مناسب‌تر باشد، نیروی انسانی سازمان از این امکانات بهره بیشتری خواهد برد و به همین ترتیب اگر از امکانات مادی بر اساس برنامه تنظیمی و به طور صحیح استفاده شود، بهره‌وری مطلوب اتفاق می‌افتد و این نکته قابل توجه است که هر سازمان زمانی نزول پیدا می‌کند که امکانات مادی و منابع انسانی در مسیر مناسب هدایت نشوند.
نقش تربیت‌بدنی در فضاهای ورزشی
آحاد افراد جامعه در جستجوی فضای ورزشی استاندارد و عالی هستند و این در حالی است که بخشی از وظایف مدیران و مسئولان تربیت بدنی جامعه تمهید و پیش‌بینی امکانات، وسایل و تجهیزات ورزشی مورد نیاز حال و آینده است. بنابراین نقش تربیت‌بدنی در فضاهای ورزشی شهرهای مختلف میتواند زمینه‌ساز رشد اجتماعی و دستیابی به سایر اهداف تربیت بدنی باشد.
طبق گزارشات، بررسی‌ها و تحقیقات بعمل آمده در زمینه های بعمل آمده در زمینه‌های مختلف تربیت بدنی و ورزش، اکثر محققین به نبودن یا کمبود امکانات ورزشی و یا مشکل غیر استاندارد بودن وسایل ورزشی اشاره دارند لذا مدیریت اماکن و تاسیسات ورزشی میتواند در کاربرد دانش مدیریت در این بخش، زمینه‌ی بهره‌برداری موثر و استفاده‌ی بهینه، حفظ و نگهداری تاسیس و احداث فضاهای ورزشی استاندارد را فراهم سازد. چرا که ابزار و وسایل ورزشی به همراه فضا و موقعیت آموزش مناسب، موثرترین مولفه جهت نیل به اهداف تربیت بدنی می باشند.
در یک نگرش سیستمی و جامع در بخش تربیت‌بدنی، وجود منابع مادی، تسهیلاتی، مالی و انسانی در کنار همدیگر مهم هستند و خلاء و نقصان هر یک از این منابع میتواند موجب عدم دسترسی به اهداف برنامه گردد.
اهمیت مدیریت ریسک
درصنعت ورزش، مدیران و مسئولان خدمات آموزشی و تفریحی باید توجه بیشتر و جدیتری به مدیریت ریسک برنامهریزی شده و تأمین اعتبار مالی برای کاهش مؤثر هزینهها و تقویت کردن برنامهها وخدمات مطلوب به صورت مستمر داشته باشند. خطرات ذاتاً در ورزش وجود دارند و حتی ایمنترین برنامهها هم هرگز نمیتوانند از حوادث وصدمات جلوگیری کنند. قوانین از مدیران ورزشی انتظار دارد که برنامههای خسارت ومدیریت ریسک را در اطمینان از اینکه محیط ایمن برای تمامی شرکتکنندگان در ورزش ایجاد شود، تدوین کنند.
سه دلیل عمده برای توسعه برنامههای مدیریت ریسک در ورزش وجود دارد:
۱- وضعیت دادخواهیدر ورزش دنیا افزایش پیدا کرده است.
۲- نگرانیهای قانونگذاران و دادگاهها نسبت به فراهم آوردن محیط ایمن و عاری از خطر برای تماشاگران و شرکت کنندگان افزایش پیدا کرده است.
۳- امروزه دیگر دولتها از دادخواهی افراد به واسطه صدمات در ورزش مصون نیستند.
اماکن ورزشی و خطرات آنها
مسئولیت مدیران ورزشی شامل رعایت و توجه به شرایط ایمنی اماکن ورزشی میباشد. بررسی آیین نامه ها، اساس نامه ها و مقررات ورزشی مختلف نشان میدهد که مربیان یا سرپرستان وظیفه دارند در بررسی و بازرسی شرایط مکانی که ورزشکار در آنجا به فعالیت ورزشی مشغول است، دقت کافی به عمل آورند تا عاری از هر خطری باشد. البته اماکن ورزشی و مسئولیت آن از جنبه قانونی منحصر به فضاهایی نیست که فعالیت ورزشی در آن جریان دارد، بلکه کلیه محلهایی که با فعالیتهای ورزشی مربوط میگردند، هر چند که استفاده از آنها ورزشی نباشد در محدوده این بحث قرار میگیرند مانند رختکن ورزشکاران یا جایگاه تماشاگران.
بنابراین نقش سرپرستان، مدیران اماکن ورزشی و مسئولین ادارات تربیت بدنی بیشتر خود را نمایان می‌سازد زیرا رفع معایب فنی یا ساختمانی این اماکن بر عهده ایشان میباشد. در عین حال بیان مطلب بدان معنی نیست که معلمین یا مربیان ورزشی فاقد هرگونه مسئولیتی در خصوص نواقص و معایب اماکن ورزشی هستند زیرا این یک قاعده کلی است که قصور در انجام وظایفی که ارتباط مستقیمی با ایمنی اماکن ورزشی دارند از نظر حقوقی هرگز نمیتواند تقصیر را از عهده مربی یا معلم ورزشی که علیرغم علم به نواقص، به دانش آموزان یا ورزشکاران خود در آن محلها اجازه فعالیت میدهد، مرتفع نماید
