درمان شناختی
هدف درمان شناختی آن است که با کمک به بیمار در شناسایی و آزمودن شناختهای منفی ، دوره های افسردگیش را تسکین و تخفیف دهد.
از عود آنها پیشگیری کند، راههای دیگری برای اندیشیدن پیدا کند که انعطاف پذیر و مثبت باشند.
و سرانجام واکنشهای جدید شناختی و رفتاری را تمرین کند.
شناخت درمانی در درمان اختلال افسردگی اساسی درمان مؤثری است.
بک و همکارانش طبق نظریه خود که طرحواره های منفی و سوگیری های شناختی باعث افسردگی می شود.
درمان شناختی را ابداع کردند که هدف آن اصلاح الگوهای فکری غیرانطباقی است.
درمانگر سعی می کند به شخص افسرده کمک کند تا عقایدش را درباره رویدادها و خودش تغییر دهد.
درمانگر به فرد آموزش می دهد تا تک گویی های درونی اش را زیر سوأل ببرد و الگوهای فکری مؤثری را شناسایی کند.
این نوع درمان شناختی، مستقل از درمان عقلانی – هیجانی الیس ابداع شد.
اما این درمان ها از چند لحاظ شبیه یکدیگر هستند.
برای مثال،
بک ظهار می کند که اشخاص دچار افسردگی اگر مرتکب یک اشتباه شوند، احتمال دارد.
خودشان را کاملاً بی عرضه و نالایق تلقی کنند؛ الیس هم معتقد است.
که این قبیل اشخاص به این باور نامعقول معتقدند که برای با ارزش بودن باید در همه چیز مهارت داشته باشند.
بک همچنین یک شیوه رفتاری به نام فعال سازی رفتاری (BA) را در درمانش می گنجاند .
که در آن به درمانجو تکالیف فعالیت داده می شود تا تجارب موفقیت آمیزی برای او به ارمغان آورد و به او امکان دهد.
که نظر خوبی درباره خودش داشته باشد.
اقتباس جدید از درمان شناختی به نام درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر پیشگیری از عود پس از درمان موفقیت آمیز دوره های عودکننده افسردگی اساسی تمرکز دارد.
آموزش مهارت های اجتماعی
از آنجا که افسردگی ارتباطی بسیار نزدیک با مشکلات بین فردی دارد.
درمان های رفتاری بر کمک به بیماران برای بهبود تعاملات اجتماعی تمرکز دارند.
شواهد ، کارآمدی افزایش رفتارهای اجتماعی آشکار به کمک فنونی مانن د آموزش جرأت مندی و آموزش مهارتهای اجتماعی را تائید می کند.
درمان فعال سازی رفتاری
درمان فعال سازی رفتاری از لحاظ رویکرد رفتاری آشکارش با آموزش مهارت های اجتماعی مرتبط است.
بی فعالیتی، گوشه گیری، و تنبلی علایم شایع افسردگی اند.
از دیدگاه فعال سازی رفتاری کارکرد این رفتارها بسیار مهم است.
طرفداران BA ادعا می کنند که این رفتارها سطح از قبل پایین تقویت مثبت را که با افسردگی همراه است. کاهش خواهد داد. در حین درمان با پرداختن به رفتارهای غیر انطباقی بیمار او یاد می گیرد.
که در جهان به گونه ای عمل کند که از تقویت مثبت برخوردار شود.
درمان مبتنی بر روانکاوی:
هدف روان درمانی روانکاوانه تغییر منش یا ساختار شخصیت بیمار است.
نه فقط تسکین و تخفیف علایم . افزایش اعتماد بیمار در روابط بین فردی ، احساس صمیمیت ، مکانیسم های مدارا، قابلیت در سوگ نشستن و قدرت برخوردار شدن از طیف وسیعی از حالات روح و هیجانی ، برخی از اهداف درمان روانکاوانه است.
دارو درمانی:
سه نوع داروی اصلی ضد افسردگی عبارتند از
۱٫داروهای سه حلقه ای(مثل ایمی پرامین
۲٫بازدارنده های مونوآمین اکسیداز( MAOIها)(مثل ترانیلسپیرومین
۳) پازندارنده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI ها)(مثل پروزاک).
داروهای نوع ۱ و ۲ هم ا ز میزان سروتونین و هم از میزان نوراپی نفرین مغز کم می کنند.
ولی SSRI ها فقط سروتونین را انتخاب می کنند و اجازه نمی دهند .
که نورونهای پری سیناپتیک آنها را دوباره جذب کنند.
همۀ این داروها انتقال نورترانسمیترها بین نورونها را تسهیل می کنند.
درمان با شوک الکتریکی(ECT):
امروزه ECT برای کسانی استفاده می شود که از افسردگی شدید رنج می برند و سایر روشهای درمانی کارآمد نبوده است.
