دین های یونانی 

دین های یونانی : یونانی ها به خدایان متعددی اعتقاد داشتند. به بهشت و دوزخ عقیده مند بودند و می گفتند اموات بوسیله کشتی مخصوص توسط کارون از نقطه ای گذشته و توسط موکل ارواح در برابر محکمه اعلی خدمت سه قاضی به نام مینوس و اک و رادمانت رسیده و محاکمه می شوند، اگر گناهکار باشند مورد قهر و غضب واقع شده و به تارتار یعنی جهنم واصل و توسط مأمورین معذب می شوند.

اگر گناهی نکرده باشند به بهشت که مکان خوش و خرم و روشنی است و انواع نعمت ها در آنجا فراهم است، روانه می شوند و با عقلا و شجاعان محشور می شوند. و گویند اگر مردگان خوب دفن نشوند و تغسیل و تدفین نیابند مدت یک قرن در وادی ارب که عالمی تاریک و ظلمانی است، سرگردان می مانند.

دین یونان در دوره پارت ها

در دوره پارتی دین یونانی هم مانند فرهنگ یونانی به طور کلی بیشتر محدود به جامعه هلنیستی بود. سرودهای ستایش آپولون در شوش بر سنگ ها کنده شده و خدایان یونانی بر مهرها و سکه های پارتی مانند زئوس، هرقل، آتنا، افرودیت و امثال آنها نقش شده اند، که البته این احترام به خدایان یونانی توسط پارتیان را باید به لحاظ ملاحظات سیاسی دانست، که در این میان خدایان شرقی نیز وجود داشتند، زیرا با رسیدن هلنیسم در شرق،  دین های شرقی با یونانی در آمیختند.

از آن پس خدایان سامی و ایرانی و یونانی همه یکسان و برابر شدند.از جمله اهورا مزدا هم ردیف زئوس و بعل، آناهیتا در ردیف آرتمیس و ایشتار، میترا با شمش، ورثرغنه با آلات سامی و هرکول برابر شدند.

این التقاط مذاهب ایرانی بار دیگر مذاهب آسیای مقدم و سامی و همچنین یونانی بیشتر نه در سرزمین ایران بلکه بیرون از قلمرو اصلی آن مثلاً بین النهرین و سوریه و آسیای صغیر و ارمنستان صورت می گرفته است.

پادشاهان پارتی

پادشاهان پارتی خود را خدا می پنداشتند. این مسئله برای سه تن از آنها شواهدی دارد: پادشاه بی ریش، شاید فریاپیتیوس که خود را بر سکه اش تئوس(از ریشه تئو به معنی خدا) می نامد؛ اردوان دوم که عنوان تئوپَتور را اتخاذ کرد، و فرهاد چهارم، که یونانی ها به صورت غیر رسمی عنوان ایزد همه- قدرتمند را به او دادند.

احتمالاً قایل شدن مقام خداوندی برای پادشاه زنده توسط پارتیان، از سلوکیان به وام گرفته شده است. در مورد آنان، شواهد این رسم از زمان آنتیماخوس، که سکه هایش او را خدا می نامند، پیدا شده است.

اندیشه یونانی در تدفین های دوره پارت

باید توجه داشت که اندیشه یونانی در تدفین های دوره پارت بسیار تأثیر داشته است. رسم نهادن سکه در تدفین یک رسم یونانی است که در تدفین های تابوتی و خمره ای در ایران دیده می شود. ویل دورانت در این مورد می نویسد: “…یونانیان جنازه را پس از شستشو با روغن های عطر آئین تدهین می کنند. تاجی از گل بر سرش می نهند و بهترین جامه ای را که خانواده اش توانسته بخرد به او می پوشانند. سپس یک اُبول(پول خرد) در میان دندان هایش می گذارند تا آن را به خارون زورق بان
افسانه ای بدهد تا او را از رود «styx» گذرانده و به سرزمین هاوس برساند.