روابط ایران و لیبی
روابط ایران و لیبی همواره با افت و خیز‌هایی مواجه بوده است. تحولات روابط ایران و لیبی متاثر از برخی عوامل همگرا و واگرا در روابط دو کشور بوده است. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بر همگرایی دوکشور بسیار تاثیرگذار بود. از سال ۱۳۶۰ به این سو مناسبات سیاسی و اقتصادی دو کشور روندی رو به گسترش داشت ولی به دنبال ربوده شدن امام موسی صدر و دیدگاه‌های افراطی قذافی در مورد اسلام روابط دو کشور رو به سردی نهاد.
جایگاه لیبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
در خصوص مولفه‌های موثر بر جایگاه لیبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌توان به مواردزیر اشاره داشت که همگرایی دو کشور را به دنبال داشتند:
- به رسمیت شناختن انقلاب اسلامی ایران پیش از سایر کشور‌ها
- حمایت از انقلاب ایران و مواضع سیاسی کشورمان
- موقعیت جغرافیایی و نفوذ این کشور در میان کشور‌های آفریقایی و عربی
- برخورداری از منابع عظیم نفت و گاز
- داشتن بازار مناست برای تولیدان ایران
- دارا بودن زمینه‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری
- عضویت در اتحادیه عرب،سازمان کنفرانس اسلامی و اوپک که هر دو کشور در جناح تندرو قرار دارند و از فیمت بالای نفت دفاع می‌کنند
- عضویت لیبی در بانک عرب برای توسعه اقتصادی آفریقا
- عضویت دو کشور در جنبش عدم تعهد که هر دو سال‌ها در جناح انقلابی این جنبش عمل می‌کردند
- موضع گیری مثبت و حمایت از ایران در قبال تجاور عراق
- هم چنین اعطای کمک‌های تسلیحاتی به ایران
- سکوت این کشور پس از انقلاب در قبال ادعا های امارات متحده عربی نسبت به جزایر سه گانه حمایت این کشور از برنامه هسته ای ایران
- حمایت از حزب الله در جنگ ۳۳روزه و حماس در جنگ ۲۲ روزه که در واقع بیانگر موضع مشترک دو کشور می‌باشند
- مقابله لیبی با شیعه ستیزی و اسلام هراسی که به شدت در قبال این طرح غرب ایستاد.
