سبک های ارتباط سازمانی

سبک های ارتباط سازمانی به طور کلی به شش سبک و شیوه­ ی ارتباطی در چارچوب سازمانی تقسیم می شود.

۱-سبک کنترلی

یکی از سبک های ارتباط سازمانی که معمولا یک طرفه است، سبک کنترلی است. فردی که ارتباط برقرار می‌کند، هدایتگر است و هدفش هدایت دیگران است.

۲-سبک برابری(تساوی)

در سبک برابرابری مدیران و طرف‌های ارتباطی سعی در ترغیب دیگران برای ارائه نظراتشان دارند، ارتباطات نیز با یک جریان آزاد صورت می‌گیرد. فضای ارتباطی میان طرفین به گونه­ای است که آنها به صورت دوجانبه و دوطرفه همدیگر را می‌فهمند و در نهایت اینکه ارتباطات در این سبک گرم و دوستانه است و طرفین از آن منتفع می‌شوند.

۳-سبک ساختاری

هدف این است که محیط را به سمت نظام‌مند کردن سازمان و خواسته­ های خود سوق دهیم. در این سبک با تأکید بر رویه ها، قوانین، مقررات و استانداردهای، سعی در ترغیب دیگران داریم و بالاخره این سبک به سمت شفاف کردن روابطی که ساختارها ایجاد می‌کنند، پیش می‌رود.

۴-سبک پویا

این سبک، یک ارتباط کاملا عملگرا و پراگماتیک است و فرایند ارتباطات بسیار سریع صورت می‌گیرد.

۵-سبک تفویضی

یا واگذاری، مدیر یا رییس، مسئولیت خود را به زیردستان واگذار می‌کند و نقش حمایتگری به خود گرفته و ترجیح می‌دهد تا بیشتر از جانب دیگران یاری شود و به نقطه نظرات دیگران(مخاطبان) اهمیت زیادی می‌دهد.

۶-سبک اجتناب

در این سبک، از فرایند ارتباطات دوری می‌شود، تمایلی به تأثیرگذاشتن و نیز پذیرفتن اثر از جانب دیگران وجود ندارد. بیشتر از یک رویکرد مستقل و استقلال طلبانه به جای مشارکتی و تعاملی در تصمیم گیری‌ها استفاده می‌شود.

انواع مسیرهای ارتباطی در سازمان

مسیرهای ارتباطی را با توجه به جهت ارسال پیام در سطوح سلسله مراتب سازمانی، به سه نوع زیر تقسیم کرده­اند: افقی، عمودی و مورب

۱-ارتباطات افقی: ارتباطات افقی معمولا از طریق رویه­ ها و روش‌های انجام کار، در میان اعضای واحدها و گروه­ های کاری متعدد و اعضای بخش‌های متنوع صنفی و ستادی برقرار می‌شود.

۲-ارتباطات عمودی: ارتباطات عمودی به دو صورت برقرار می‌شود: «از بالا به پایین» و «از پایین به بالا». ارتباطات از بالا به پایین از طریق سطوح مدیریت به کارگران و کارکنان سطح عملیاتی منتهی شده و از پایین به بالا از سطوح پایین شروع می‌شود و با ارائه­ی گزارش‌ها، پیشنهادها و درخواست‌ها به سطوح بالاتر استمرار می­یابد.

۳-ارتباطات مورب: ارتباطات مورب بر نوعی رابطه دلالت دارد که در آن طرفین ارتباط، از دو سطح جداگانه و از دو حوزه کاری متفاوت با هم به مبادله­ی پیام می‌پردازند.