سبک های دلبستگی
دلبستگی ایمن:
یکی از سبک های دلبستگی در دسترس بودن و پاسخگویی عاطفی، بلوک های سازنده روابط ایمن هستند. افراد دارای این سبک برایشان آسان است که با دیگران رابطه نزدیک برقرار کنند و از این که به دیگران تکیه کنند و نیز اجازه دهند که دیگران به آنها تکیه کنند، احساس راحتی می کنند. این افراد از این که دیگران آنها را ترک کنند و یا خیلی به آنها نزدیک شوند احساس نگرانی می کنند.
دلبستگی دو سو گرا یا مضطرب:
افرادی که دلبستگی دو سوگرا دارند، از عشق و علاقه دیگران به خود مطمئن نیستند و تردید دارند که ارزش عشق ورزیدن و یا اینکه دیگران از آنها حمایت کنند را داشته باشند. این وضع که همراه با تردید و هراس است به گوش به زنگی و بد گمانی، در پی اطمینان بخشی مجدد بودن، اعتراضات خشم آور و حسادت منجر می شود. برای مثال آنها اغلب نگران اند که همسرشان واقعا آنها را دوست نداشته باشد یا نخواهد که در آینده با آنها زندگی کند. مطالعات نشان می دهد که دلبستگی دو سو گرا موجب پیامد های از قبیل پرخاشگری، تکانشی بودن، اختلال رفتاری، فقدان ارتباط، تصویر منفی از خود، رفتار و نگرش ضد اجتماعی می شود.
دلبستگی اجتنابی:
افراد دارای این نوع دلبستگی به سختی می توانند با دیگران روابط صمیمی و نزدیک برقرار کنند. این افراد به شدت به خودشان متکی اند و اگر کسی بخواهد به آنها خیلی نزدیک شود، برآشفته می شوند و احساس می کنند که دیگران اغلب می خواهند بیشتر از حدی که آنها احساس راحتی می کنند با آنها صمیمی باشند، حتی هنگامی که این چنین حمایت هایی برای بقا و بالندگی آنها ضروری باشد.
۹ ویژگی های طبقات دلبستگی بزرگسالان
دلبستگی بزرگسالان نیز مشابه چهار طبقه دلبستگی در دوران کودکی هستند:
بزرگسالان ایمن
افرادی که دلبستگی ایمن یعنی سطح پایینی از اضطراب و اجتناب را دارند، تمایل به برقراری روابط طولانی مدت، با ثبات و رضایتنمد دارند، تمایل به برقراری روابط طولانی مدت با ثبات و رضایتمند دارند که با سرمایه گذاری زیاد، اعتماد و دوستی مشخص می گردد. این افراد سبک عشق ورزی را به نمایش می گذارند که تا حدی عاری از خودخواهی و نقش بازی کردن است. در حوزه فعالیت های جنسی، آنها معمولا با یک شریک جنسی و به مدت طولانی ارتباط برقرار کرده و نسبت به اکتشاف جنسی باز برخورد می کنند. ویژگی روابط بسیار نزدیک و صمیمی شان، آغاز متقابل و همزمان فعالیت جنسی و لذت بردن از تماس های جسمانی است
بزرگسالان ناایمن
که به سه زیر گروه تقسیم می شوند:
بزرگسالان اضطرابی
افرادی که دارای دلبستگی نا ایمن هستند، الگوهای متفاوتی را در روابط نزدیک و صمیمی شان نشان می دهند. افرادی که اضطراب در حد بالا و اجتناب در سطح پایین دارند، تمایل دارند تا با شریک جنسی یا عشقی شان مشغولیت ذهنی پیدا رده و نسبت به او هوشیار، آماده و گوش به زنگ و بدگمان بوده و رضایتمندی ارتباطی بسیار پایین، شکست ها و آشفتگی های زیادی را تجربه کنند .
احتمال اینکه این افراد نسبت به افراد ایمن و یا اجتنابی عشق شهوانی یا جنسی را تجربه کنند و یا سبک عشق ورزی وسواسی و وابسته ای را به نمایش بگذارند، بیشتر است . افرادی که دارای اضطراب دلبستگی بالایی هستند، اولوبت بیشتری را به ابعاد عاطفی و علاقه و صمیمیت نشان می دهند و به بعد صرفا جنسی رابطه اهمیت کمتری می دهند . همچنین اضطراب با فعالیت های جنسی همراه است که احساس امنیت در آنها کم است و این حالت در نتیجه داشتن روابط غیر مؤثر برای ایجاد روابط جنسی امن به وجود می آید.
بزرگسالان اجتنابی
یک الگوی متفاوت از دلبستگی ناایمن در بین افرادی وجود دارد که سطح بالایی از اجتناب را دارا هستند. افراد اجتنابی، در مقایسه با افراد مضطرب و ایمن، به طور قابل ملاحظه ای به روابط عاشقانه علاقه کمتری دارند بالاخص در روابطی که مستلزم تعهد طولانی مدت به یک فرد باشد . آنان نیز مثل افراد مضطرب، روابط بسیار نزدیک و صمیمی شان با رضایت کمی همراه است و در بسیاری از موارد رابطه شان را به هم می زنند. همچنین روبط آنها با صمیمیت و نزدیکی کمتری مشخص و متمایز می شود . نا امنی افراد مستعد اجتنابی، احتمال دسترسی آنها را به خاطرات و انتظارات منفی از روابط بسیار نزدیک و صمیمی افزایش
بزرگسالان مضطرب و اجتنابی توأم
افرادی که در هر دو حیطه اضطراب و اجتناب سطح بالایی را نشان می دهند، یعنی افرادی که آرمسترانگ و هولت (۱۹۹۸) آنها را ” بیمناک” نامگذاری کرد، برخی آسیب پذیری های هیجانی و عاطفی را نشان داده و در مقابل شریک ” دل مشغول” خود (یعنی افرادی که شدیدا مضطرب ولی غیر اجتنابی اند)
تمایل به نزدیکی و صمیمیت فاصله گرفته و خود را از دیگری دور می کنند. برای این گروه دور شدن و فاصله گرفتن به جای اینکه بیشتر ناشی از رفتار اجتنابی افرادی باشد که به طور کلی تمایلی برای برقراری ارتباط ندارند (یعنی افرادی که اجتنابی اند ولی به طور آگاهانه ای مضطرب نیستند)، بیشتر آگاهانه و از طریق ترس از نتایج منفی مانند ترس از طرد شدن و مورد سوء استفاده واقع شدن بر انگیخته و فعال می شود. همانگونه که قبلا ذکر شد تحقیقات نشان می دهد که حد اقل بخشی از اجتناب بیمناک، نتیجه الکلیسم و اعتیاد والدین است.
