شاهکار مهندسی ایرانی در کشور سریلانکا
در رابطه با شاهکار مهندسی ایرانی در کشور سریلانکا با دکتر محمد دورعلی، مدیر پروژه و استاد دانشکده مکانیک شریف، صحبت شده است.
ایشان در این رابطه توضیحاتی را ارایه دادند.
علت حضور در سریلانکا
۵ سال پیش شرکت فرآب مشکلی را در رابطه با نیروگاهیی در سریلانکا مطرح کردند. مشکل نبودن امنیت کارگران در تونل قائم به قطر ۲/۳ متر بود. درخواست اولیه در رابطه با نوعی پوشش امن در هنگام ریزش آب و سنگ در تونل بود. در این تونل مسیر جایگزاری لوله ها از پایین به بالا است. و پیشنهاد جدید ما تغییر مسیر لوله ها بود. که به یک روش تبدیل شد. این روش به مشاوران سوییسی ارایه شد. ولی به جهت نو بودن ایده ، از اجرا شدن آن مطنئن نبودند. پس از تایید اولیه طی جلسات بسیار زیاد، با مشاوران ایرانی کار طراحی و ساخت آغاز شد.
اجزای فنی کار
برای کاری که باید انجام می‌شد،۸ وسیله اصلی نیاز بود. لوله ها توسط وسیله های مخصوصی به محل نصب آورده می‌شد، در جای خود قرار می‌گرفت و جوش داده می‌شد. افراد باید با حفظ امنیت به پایین فرستاده می شدند. همچنین ربات ۸ متری ساخته شدکه لوله ها را حمل کند. مشابه آن ماشینی برای محکم کردن و عملیات تکمیل کننده، که به یک سکوی متحرک جوش که کارگاهی استوانه‌ای و بلند بود برای کارگرها و وسایلی که می‌خواستند با آنها جوشکاری کنند.
لوله انتقال آب در سریلانکا
و البته وسیله‌ای که آنها و وسایل کار و مواد مصرفی‌شان را پایین ببرد و امن باشد، نیاز بود. همینطور یک سکو در بالای چاه نیاز بود که از بالا لوله را نگه دارد؛ لوله‌ای که در مرحله آخر و پس از کامل شدن نزدیک هزار تن وزن داشت و از بالا آویزان بود. تجهیزاتی نیز برای حرکت وسایل در طول تونل قائم در نظر گرفته شده بود.
در کشور ما بر خلاف احساس ناامیدی به دلایل مختلف مالی، مدیریتی، که به جامعه مهندسی القا می شود، هر کاری قابل انجام است.
در این روزهای سخت اگر برای هر ایده فکر روشنی باشد تا از فرصت های طلایی استفاده کرد، موقعیت های خوبی نصب جامعه مهندسین کشورمان می شود.
به خصوص در این روزهای سخت – اگر فکر روشنی پشت کار باشد – موقعیتی طلایی نصیب جامعه مهندسی کشور شده است که باید از آن استفاده کند.
با برنامه ریزی های هوشمندانه مهندسان و اتکا به توان نیروهای داخلی می توان سرمایه های غیر قابل جایگزین را در کشور حفظ کزد.
