شعر کودک در ایران

شعر کودک در ایران بیش از آنکه از دیوان رسمی شاعران، سربرآورد از دل ترانه های عامیانه برخاسته است.

شاعران پیش از مشروطیت کمتر شعری برای کودکان سروده اند زیرا از دیدگاه آنان کودکان چندان ارزشی نداشتند با این حال گاهی در دواوین آنها اندک نمونه هایی به چشم می خورد که درون مایه ای همسان با افسانه ها و مثل های کودکانه دارند. در دوره مشروطیت پدیداری شعر کودک، پیامد دگرگونی در شعر فارسی است دگرگونی فرهنگ و تعلیم و تربیت و ادبیات که به هر حال در وقوع خود از غرب مایه گرفته بود موجب شدکه شاعران گاه به یاد کودک نیز بیفتند.

با گذر از دوره مشروطیت و کمرنگ شدن شعر انقلابی و اهمیت یافتن فرهنگ عامیانه، کم کم قالب های شعری عامیانه به آثار شاعران نام آور راه یافت. نخستین عامل در سر برآوردن شعر کودک در ایران دگرگونی در زبان آن بود که هر چه بیشتر به زبان مردم کوچه و بازار و زبان طبیعی نزدیک شده بود شعر کودک در این دروه بیشتر با نظم همسانی داشت بعد از نیما شاعران کودک ایرانی از راه آشنایی با شعرهای کودک کشورهای دیگر به اهمیت زبان کودک و ساختار شعری آن پی بردند و به فرم درونی شعر توجه کردند.

محمود  خان ملک الشعرای صبا

محمود  خان ملک الشعرای صبا: وی را باید نخستین سراینده اشعار کودکانه در ایران دانست البته شعر او به سبک دوره بازگشت است و در چارچوب شعر مشروطیت نمی گنجد. البته سروده های او اگر چه اندرونه کودکانه ای دارند اما از لحاظ قالب شعری سست و
بی مایه اند.

ایرج میرزا

ایرج میرزا: ایرج میرزا یکی از معماران ادبیات نوی کودکان محسوب می گردد زیرا آگاهانه برای کودکان شعر می سرود اشعار او برگرفته از فضای مشروطیت ساده، گویا و همه فهم است.

نسیم شمال: سید اشرف الدین گیلانی نامدار به نسیم شمال از دیگر شاعران دوره مشروطیت است که برای کودکان شعر سروده گیلانی کتاب گلزار ادبی را که مجموعه ای از حکایت منظوم و شعر بادرون مایه آموزشی است برای کودکان منتشر کرد.

میرزا علی اکبر دهخدا

میرزا علی اکبر دهخدا: دهخدا جز در پاره هایی کوتاه به شعر کودکان نپرداخت که گاهی آن نیز برای طنزهای سیاسی بود با این حال نمیتوان نقش اورا در شعر کودک نادیده گرفت.

ابوالقاسم لاهوتی: اندکی ازاشعار لاهوتی باالهام از ترانه های عامیانه در گستره ادبیات کودکان محسوب می شود نظیر شعر بالای لای

حسین دانش: وی بر پایه افسانه های لافوتین کتابی به نام جنگلستان انتشار داد.

دهه سی تا هفتاد

اولین ها ( از دهه سی ): پیش از انقلاب بذر شعر کودک و نوجوان ایران را کسانی مثل عباس یمینی شریف، جبار باغچه بان و محمود کیانوش پاشیدند. اما تا سالها این حوزه مسکوت ماند شاید بتوان محمود کیانوش را پدر شعر ایران در این حوزه دانست.

پیروان ( از دهه شصت): بعد از انقلاب ایران کسانی مثل رحماندوست، و جعفرابراهیمی و.. دوباره شعر کودک و نوجوان ایران را زنده کردند.

کوشندگان( از دهه هفتاد): بعد از این گروه جوانانی پای در عرصه شعر کودک و نوجوان گذاشتند که باعث رشد و شکوفایی این نهال شدند.