فرار از منزل
مفهوم شناسی و نوع شناسی فرار از منزل
فرار از خانه نوعی رفتار سازش نایافته است که کودک یا نوجوان برای رها شدن از مسائل مشکل ساز از خانه یا جاذبه های بیرون از خانه، به طور پنهانی و بدون اینکه والدین و یا سرپرست آنها اجازه بدهند، با آگاهی کامل منزل خود را رها کرده و به راحتی و یا بدون واسطه به خانه باز نمگردد. با وجود وضعیت خاص فرهنگی و اجتماعی ایران مسئله ی فرار دختران از منزل، یک فرایند بزهکارانه محسوب میشود و در واقع جز تخلفات محسوب میشود ؛ تخلفات منزلتی رفتاری است که چون غیر قانونی است ومتخلف آن خردسال است .
یک نوع شناسی از جوانان فراری و بی خانمان با توجه به دلایلشان برای ترک خانه معرفی کردند، که در این نوع شناسی، جوانان فراری و بی خانمان به چهار دسته تقسیم می شوند:
-
فرار به :
- جوانانی که اهل ماجراجویی اند، آنها به خاطر جاذبه هایی که در مقصد داد فرار میکنند و اغلب هم به خانه باز میگردند اما چون در خیابان زندگی میکنند در معرض خطر قرار میگیرند .
-
فرار از :
- جوانانی که به خاطر جو خانوادگی فرار می کنند؛ شرایطی که برایشان ناسازگار و بیگانه و خطرناک است.
-
طرد شدن:
- جوانانی که با خانواده هایشان و حتی مدرسه هایشان احساس بیگانگی میکنند .و مشکلات مدرسه ای و خانوادگی دارند .
رها شدن:
جوانانی که توسط خانواده هایشان رها شدند و دیگر هیچ گونه پشتیبانی از طرف آنها نمیشوند .
علت فرار از خانه
بدون شک فرایند فرار از منزل توام است با بی ثباتی و ارتباط خانوادگی ضعیف و بدرفتاری با فرزندان است. این مسئله موجب اختلاف و گسیختگی پیوند بین والدین و فرزندان می شود. بنابر این نوجوان محیط خانه را تهدید آمیز می داند و با توجه به قرار گرفتن در سن نوجوانی، احساس بیگانگی کرده، به رفتارهای سازش نایافته رو می آورد. در کنار این مسائل زمینه ساز فرار، ویژگیهای شخصیتی و فردی فرد نیز سهم به سزایی در فرار دارند.
