توریسم
توریسم به مجموعه فعالیت ها و اقداماتی گفته می شود که به شکلی مرتبط با فرد گردشگر صورت می گیرد، به همراه کلیه فعالیت هایی که گردشگران در هنگام مسافرت به مکانی خارج ازمحل سکونت شان انجام می دهند. بنابراین ویژگی اصلی توریسم این است که در درجه اول به سفری اطلاق می شود که دور از خانه یا محل کار است و دوم اقامت کوتاه مدتی است که گاهی ممکن است بدون توقف شبانه باشد.
محدوديت كاركردهاي توريستي در ايران
جامعه ايراني از گذشته هاي دور تا قبل از جنگ جهاني اول و مشخصاً تا چند دهه ي اخير ، عمدتاً جامعه اي فئودالي و روستايي بوده است .بطوري كه بيش از ۷۲ درصد جمعيت كشور روستا نشين، و بيش از ۸۰ درصد توليد داخلي (G.N.P), تا سال ۱۲۹۹ در بخش كشاورزي توليد مي شده است. در چنين جامعه اي و اصولاً در جوامع ما قبل بازرگاني (Premercantile), زمينة مبادلات پولي چندان فراهم نبود و عمدتاً مبادلات كالايي رونق بيشتري داشت .از جائيكه اصولاً جهانگردي بعنوان بخشي از فعاليت گروه هاي انساني در اوقات فراغت به شمار مي آيد كه در حقيقت از اين طريق، گردشگران قدرت خريد خود را به دلخواه از مبدأ به مقصد برده و در آنجا هزينه مي نمايند, در جامعه فئوداليته و ما قبل بازرگاني زمينه چنين جابجايي سرمايه و قدرت خريد عملاً فراهم نمي باشد. لذا در جامعه ايراني در آن دوره، گردشگري رونق چنداني نيافت.
جنگ تحميلي و ركود صنعت توريسم در كشور
پس از پيروزي ا نقلاب اسلامي با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران در سال ۱۳۵۹ و قرار گرفتن ده ها شهر و هزاران روستا در غرب كشور(عمدتاً در استان هاي خوزستان، ايلام، لرستان، كرمانشاه، آذربايجان غربي و غيره)، در زمرة مناطق جنگي از يك سو و بمباران بسياري ديگر از شهرها و استان هاي كشور توسط هواپيماها و موشك هاي دوربرد عراقي ها از سوي ديگر، امنيت توريست به شدت در كشور كاهش یافت. چنانكه اين امر باعث شد كه تعداد توريست هاي خارجي از بيش از ۶۷۸ هزار نفر در سال ۱۳۵۶ به حدود ۱۴۷ هزار نفر در سال ۱۳۵۸كاهش يابد.
دلیل اصلی رکود توریسم در دوران جنگ
يكي ديگر از دلایل کاهش رونق توريسم در ايران در اين دوره، از بين رفتن بسياري از تجهيزات و خدمات و زير ساخت هاي مورد استفاده در صنعت توريسم، و يا واگذار نمودن بسياري از آنها به ديگر نهادها و سازمان هاي غير مرتبط با صنعت توريسم در كشور بود.
