متن اینستاگرامی گلزار
محمدرضا گلزار در صفحه ی اینستاگرام خود پستی بااین مضمون منتشر کرد که می تواند قابل تامل باشد: ” من عادت کرده‌ام خود را در دل عمیق ترین دریا‌های ناشناخته غرق کنم تا به هر اجباری، شنا کردن بیاموزم. خود را تا مرتفع ترین قله ها برسانم و با هراسِ سقوط، پرواز کنم … و در دل صعب ترین طوفان ها بایستم و جسور بودن و قوی تر شدن را بلد شوم. برای کسی، چون من، سنگ‌ها، ایده هایی تازه اند برای اندیشیدن. و موانع؛ دلیلی برای بلندتر پریدن! سختی ها؛ پل های باریکی برای رسیدن اند. و مشکلات؛ حریف های ناپخته ای برای جنگیدن. برای من؛ هیچ بن بستی پایانِ راه نیست، حتی اگر مسیر زیادی طی کرده باشم، حتی اگر تمام مسیر را دویده باشم… من، اما می مانم و می ایستم و راه های تازه ای می‌سازم. من، اما ادامه می دهم. من، اما پیروز می شوم.”
ارتباط بین پست گلزار و برگزاری کنسرت در آمریکا
برخی از کاربران فضای مجازی میان این پست محمدرضا گلزار و استقبال کم از کنسرت وی در آمریکا ارتباطی را احساس کردند و انتشار این پست در پیج گلزار را به این واقعه ربط دادند و این پست اینستاگرامی گلزار را به واکنش این هنرپیشه نسبت به این حاشیه اخیر تعبیر کردند. منتها آنچه در این میان جای تاسف و تامل دارد این است که آیا نمیتوان گفت آدمی مثل محمدرضا گلزار جایگاهی منحصر به فرد در سینمای کشورش دارد و همواره محبوبیتش سبب فروش بالای یک فیلم می شود. شاید این آدم فقط به خاطر محبت مردم سرزمینش است که در عرصه موسیقی حضور پیدا می کند؟ شاید با برگزاری کنسرت، می خواهد اسباب نزدیکی بیشتر و ارتباط بیشتر با طرفداران و هوادارانش را فراهم سازد؟؟
کاش تکانی بخوریم
کاش می شد مردم سرزمین ما تفاوتی میان نحوه ابراز احساسات منفی خود بین شخصیتهای مختلف و مشهور سرزمینشان قائل می شدند. آیا لحنی که برای انتقاد از یک خیانتکار و اختلاسگر وطنی به کار می بریم باید همچون نقدی باشد که نسبت به هنرپیشه مشهور وطنی به کار برده می شود؟ هنرمندی که برای شادی دل هموطنانش و برای نزدیک شدن هرچه بیشتر به هواداران خود فعالیتی هر چند غیر حرفه ای انجام می دهد، آیا سزاوار چنین واکنش و انتقادی از سوی کاربران و مردم سرزمینش هست؟ کاش در لحن انتقادی مان تجدید نظری داشته باشیم …
