نقش ویژه ایتالیا و فرانسه در جریان مداخله ناتو
مداخله ناتو در حل بحران لیبی در سال ۲۰۱۱ به دنبال اعمال منطقه پرواز ممنوع بر فراز آسمان لیبی روی داد. در جریان مداخله ناتو آمریکا به دلیل مشکلات اقتصادی و کشمکش های داخلی دخالت قابل توجه و مستقیمی نداشته و کشورهای اروپایی به ویژه ایتالیا و فرانسه نقش اصلی را ایفا کردند. لیبی پس از سقوط قذافی از نظر بین‌المللی با مشکل چندانی موااجه نبود؛ چرا که شورای انتقالی بلافاصله پس از تشکیل توسط کشورها و مجامع بین‌المللی به رسمیت شناخته شد و به عنوان دولت قانونی لیبی مورد پذیرش قرار گرفت. اما تأثیراتی که این جنبش اجتماعی از نوع انقلابی بر منطقه و جهان گذاشت در بعدهای مختلف انعکاس یافت که قدرت‌یابی اروپا در قالب ناتو از جمه موارد به شمار می‌رود.
انگیزه کشورهای اروپایی در جریان مداخله ناتو
علت تمایل اروپا برای مداخله ناتو و برعهده گرفتن رهبری جریان را می توان ساحل طولانی لیبی در حوزه مدیترانه و همسایگی آن از طریق این مرزهای آبی با اروپا دانست که به دلیل این مرز طولانی، کشورهای اروپایی به ویژه ایتالیا نمی توانستند از پیامدهای جنگ و ناامنی در لیبی در امان باشد. انگیزه کنترل و حفاظت از منطقه استراتژیک اروپا در حوزه مدیترانه در برابر احتمال رخنه جریان های بنیادگرا در شمال آفریقا و تهدید امنیتی اروپا از این طریق. در ادامه قراردادهای نفتی میان لیبی و این کشورها و تلاش برای حفظ این شریان امن و راحت الوصول انرژی در کنار حمایت از جان غیرنظامیان و معترضین لیبیایی نام برد.
پیامد مداخله ناتو در لیبی
حضور کشورهای اروپایی در بحران لیبی و موفقیت عملیات ناتو در این کشور سبب ارتقای جایگاه کشورهای اروپایی در عرصه مدیریت جهان پس از عدم حضور آن‌ها در جنگ عراق شد. همچنین سبب گردید که این کشورها از غنیمت جنگ لیبی بی‌بهره نمانند. قراردادهای متعدد اقتصادی و نفتی که در این میان منعقد شد، شاهدی بر این مدعا می‌باشد
