نظریه های جدید مزیت

نظریه های جدید مزیت عبارتند از:

۱-نظریه تشابه ترجیحات

این نظریه توسط استفان.ب.لیندر (۱۹۶۱) ارایه شد. بر این اساس پذیراترین بازارها برای صادرات ، کشورهایی هستند که سطح درآمد و سلیقه شان همانند درآمد و سلیقه کشور صادرکننده است و این همان جایی است که تشابه ترجیح مطرح می شود. نظر لیندر در تجارت کالاهای صنعتی که سلیقه و صرفه های مقیاس دارای اهمیت ویژه هستند کاربرد دارد ولی از نظر وی تجارت محصولات اولیه را می توان توسط نظریه تجارت توضیح داد.

۲-نظریه چرخه زندگی محصول

این نظریه در سال (۱۹۶۶) توسط ریموند ورنن ارایه شد که در عین حال می توان آن را عکس العملی به فرض ثبات فناوری یا اندک بودن شکاف فناوری به شمار آورد. بر اساس نظریه چرخه زندگی محصول ، محصولات جدید در مسیر توسعه شان از یکسری مراحل عبور می کنند و با حرکت از طریق چرخه محصول ورنن ، وضعیت مزیت نسبی شان تغییر می کند.

۳-مزیت نسبی پویا

واژه مزیت نسبی پویا ابتدا توسط کروگمن در سال (۱۹۸۷) و سپس توسط گروسمن و هلپمن در سال (۱۹۹۱)به کار گرفته شده است. امروزه مزیت نسبی را متکی بر فراوانی عوامل و توانمندی های موجود نمی دانند بلکه معتقدند مزیت نسبی می تواند اکتسابی باشد و در طول زمان همراه با تغییر در موجودی عوامل تولید و تکنولوژی تغییر یابد و این اعتقاد وجود دارد که علاوه بر منابع(به واسطه اکتشافات منابع) ، کارایی در تولید ، تخصص و مهارت نیز از جمله عواملی است که سبب تغییر در مزیت نسبی کشورها می شوند.

۴-مزیت رقابتی

مزیت رقابتی از طریق فرایند پیچیده ای ایجاد می شود. تفاوت در ساختار اقتصاد ملی ، فرهنگ ، ارزش ها ، نهادها و تاریخ کشورها در رقابتمندی بنگاه ها تأثیر دارد و کشوری که بتواند از این عوامل استفاده مؤثر نماید ، شرایطی را فراهم می آورد که نقش بنگاه های آن در اقتصاد بین الملل افزایش یابد. بدین ترتیب ایجاد ، حفظ و توسعه مزیت های رقابتی در سطح بنگاه ، بخش و اقتصاد ملی به عنوان یک رویکرد در توسعه اقتصادی در آمده و افزایش توان رقابت (رقابتمندی) به عنوان چالش اصلی تجارت بین الملل و برنامه های توسعه اقتصادی مطرح شده است.