هدف از گزارشگری مالی
هدف از گزارشگری مالی فراهم آوردن اطلاعاتی است که سرمایه گذاران، بستانکاران و سایراستفاه کنندگان را دراتخاذ تصمیمات اقتصادی یاری رساند.
گزارشگري مالی باید استفاده کنندگان ازصورت هاي مالی را قادر به پیش بینی دقیق تر جریان نقدي سازد. این موضوع در چارچوب نظري گزارشگري مالی که تعیین کننده اهداف گزارشگري مالی است به صراحت تائید شده است.
در بیانیه مفاهیم حسابداري شماره یک هیات تدوین استانداردهاي حسابداري مالی عنوان شده است که “گزارشگري مالی باید به منظور کمک به سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه، اعتباردهندگان و دیگراستفاده کنندگان در برآورد مبلغ، زمان و عدم اطمینان دریافت هاي آتی، اطلاعاتی را فراهم نماید”.
ارزش یک شرکت ناشی از انتظارات بازار از عملکرد آتی آن شرکت است. لذا سیستم حسابداری اطلاعات موردنیاز جهت اخذ تصمیمات صحیح اقتصادی را در اختیار استفاده کنندگان درون سازمانی و برون سازمانی می گذارد. استفاده کنندگان از صورت های مالی جهت اخذ تصمیمات صحیح اقتصادی بیشترین توجه خود را به رقم سود حسابداری معطوف می دارند.
لذا به دلیل توجه زیاد استفاده کنندگان از گزارش های مالی برروی سود، مدیران شرکت ها سعی میکنند که رقم اعلام شدهی سود در صورت های مالی را با اختیاراتی که دارند تحت تاثیر قرار دهند. و آن را با توجه به شرایط و اهدافشان تغییر دهند. یکی از موارد دستکاری در اقلام تعهدی می تواند زمانی باشد که سود گزارش شده به عنوان یکی از عوامل مهم در ارزیابی ریسک اعتباری شرکت های دارای بدهی در نظر گرفته می شود. از آنجایی که تحقیقات پیشین در مورد رابطه بین بدهی و مدیریت سود متناقض می باشد، فرض ما براین است که عدم توجه به الف)نوعِ بدهی(بدهی های کوتاه مدت وبدهی بلندمدت) ب)متغیراعتبار، منجر به نتایج تجربی متناقض موجود در مطالعات قبلی شده است.
کیفیت اطلاعات حسابداری چگونه تعیین می شود ؟
کیفیت اطلاعات حسابداری، ازیک سو براساس تصمیمات گزارشگری مدیریت و ازسوی دیگر براساس ویژگی های محیط عملیاتی و تجاری بنگاه اقتصادی تعیین می شود. هرچندخصوصیات عملیاتی و محیط تجاری بنگاه نیز تحت تاثیرتصمیمات اجرایی مدیریت قرار دارند، بااین حال، مدیران درکوتاه مدت توانایی تغییرات بنیادین دراین خصوصیات رانداشته، درنتیجه خصوصیات عملیاتی و محیط تجاری شرکت تاحدود زیادی مستقل ازتصمیمات مدیران شکل می گیرند
