گردشگری پایدار
گردشگری پایدار و سنجش و ارزيابي پايداري ازجمله مباحثي است كه از سوي صاحب نظران و برنامه ريزان مورد توجه قرار گرفت. و به دنبال آن و كمتر از دو دهه پس از ايده ي توسعه ي پايدار در نشست هاي سياسي و علمي، روش ها، ابزار و شاخص ها با توجه به زمينه هاي تخصصي مطرح و مورد استفاده قرار گرفته است. به دنبال توسعه ي گردشگري با رويكرد پايداري، ارزيابي پايداري گردشگري مورد توجه برنامه ريزان و متخصصان اين رشته واقع و مطالعات و پژوهش هاي گسترده اي پيرامون آن انجام شده و همچنان ادامه دارد.
ابزار ارزیابی گردشگری پایدار
به طوركلّي فرآيند ارزيابي پايداري گردشگري نيازمند ابزار و روش هايي است. كه ميبايد با درك علمي به شناسايي و تعيين آنها اقدام كرد. ابزار ارزيابي مناسب بايد شيوهاي سيستماتيك و همه جانبه اي را درپيش گيرد. اين ابزار بايد قادر به ارزيابي روابط علّي معلولي و حلقه هاي بازخورد براي تعيين مشكلات بالقوه باشند. كه از تعامل و ارتباط بين سازمان ها و بخش هاي مختلف مقصد گردشگري پديدار ميشوند.
همچنين بايستي قادر به تحليل آثار تجمعي باشند، آثاري كه مشاغل كوچك گردشگري، عمليات و فعاليت هايي كه تنها در ارتباط با يكديگر اهميت دارند. اين فرايند نيازمند ابزار ارزيابي است كه توانايي پرداختن با تعداد زيادي از پارامترها، داده ها و روابط را داشته باشد. ازجمله اين ابزار، شاخص ها و نماگرهاي ارزيابي پايداري گردشگري هستند.
مورد قبول ترین روش براي ارزيابي گردشگری پايداري و توسعه ي پايدار،استفاده از شاخص ها و نماگرها است.در سال های پیشین پس از به وجود امدن ايده ي توسعه ي پايدار در تشکل های سياسي و علمي، شاخص هاي پايداري زیادی مطرح و ارائه شد. شاخص ها به عنوان ابزاري مناسب در ارزيابي و كنترل پيشرفت به سوي توسعه ي پايدار به شمار می آیند.
نکته قابل توجه ، مسأله ي بومي سازي شاخص ها با توجه به ويژگي هاي كشورها، منطقه ها و هدف ها است.
