اهميت كارآفريني در توسعه پايدار
اهميت و اثرات اجتماعی، اقتصادی كارآفريني در توسعه پايدار کشورها بسیار حائز اهمیت است. از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱-بهبود كيفيت زندگي فردي و اجتماعي: اعتقاد برآن است كه انسان با دانش ، مهارت و نگرش كارآفريني زندگي بهتري خواهد داشت.
۲- عدالت اجتماعي: در طول تاريخ تبعيض هايي باعث فقر بخش هايي از جوامع شده است. براي جبران اين عقب ماندگي استراتژي توسعه كارآفريني ابزار خوبي است. توسعه كارآفريني به توزيع درآمدها در جوامع كمك مي كند و نابرابري را كاهش ميدهد.
۳-مسئوليت اجتماعي: اعضاي جامعه براي ايفاي درست مسئوليت هاي اجتماعي خود به قابليت هاي كارآفريني نياز دارند.
۴-مسئوليت زيست محيطي: قابليت هاي كارآفريني ديدگاه توسعه پايدار و حفظ محيط زيست را در افراد تقويت ميكند.
۵-توسعه ظرفيت توليد جامعه: كارآفرينان با ايجاد كسب و كارهاي جديد با نوآوري در توسعه كسب و كارهاي موجود و نوآوري در استفاده از ظرفيت هاي بدون استفاده به توسعه ظرفيت هاي توليد جامعه كمك ميكنند و رشد اقتصادي و رفاه اجتماعي را به ارمغان مي آورند.
۶-حل مشكلات جامعه: كارآفرينان با نوآوري و تلاش موثر، مسايل و مشكلات اجتماعي را حل ميكنند. به طور كلي مطالعات نشان داده است وجود هر چه بيشتر كارآفرينان در يك جامعه باعث پويايي و نشاط جامعه و ايجاد فرصت هاي شغلي با ارزش افزوده بالا خواهد شد.
اثرات اجتماعی، اقتصادی کارآفرینی در توسعه کشاورزی
برخی از اثرات اجتماعی، اقتصادی کارآفرینی در توسعه کشاورزی عبارتند از:
۱-اشتغال زایی: ایجاد اشتغال همواره به عنوان مهمترین محصول کار آفرینی مورد نظر بوده است اما باید به این نکته توجه داشت اشتغالزایی تنها یکی از اثرات کارآفرینی است و مترادف دانستن این دو مفهوم ناشی از دیدگاه محدود و غیر علمی می باشد.
۲-بهبود کیفیت زندگی: فرد کارآفرین همواره در حال ابداع و توسعه کالا و خدمات جدید و همچنین روش هایی است که این کالا و خدمات به طور موثرتری تولید شود. این تلاش های بدیع موجب تولید فناوری های بهتر و سیستم های تولید اثربخشتر میشوند. بنابراین تعهدات کارآفرینی به لحاظ ارتقای محصولات جدید و انجام خدمات مورد نیاز، به بهبود دائمی استانداردهای زندگی منجر خواهد شد .
۳– توزیع مناسب درآمد: کارآفرین فردی است که معمولاَ فرصت های اقتصادی، مواد خام و دیگر منابع را در مناطق بکر مشاهده میکند و با راه اندازی فعالیت های اقتصادی در این مناطق به بهبود و توسعه کشور کمک میکند.
۴-بهره برداري بهينه از منابع: در هر كشور يكي از عوامل توسعه اقتصادي ، استفاده مناسب از منابع آن كشور است. براي مثال در بخش كشاورزي منابع اوليه بسياري وجود دارد كه به طور بهينه مورد بهرهبرداري قرار نميگيرد. ضايعات فراوان حاصل از فعاليت ها گوياي اين امر است. از طرف ديگر برخي از منابع دست دوم مانند پس مانده هاي حاصل از فعل و انفعالات كارخانه اي يا فضولات ناشي از دامداري ها و كشتارگاه ها و غیره و به طور بالقوه در فعاليت هاي اقتصادي مختلف قابل استفاده مجدد هستند. بهره برداري از اين منابع و بسياري از موارد مشابه ديگر، تنها با تقويت و تشويق كارآفريني در بخش كشاورزي محقق می گردد و اهميت و اثرات اجتماعی، اقتصادی كارآفريني در توسعه پايدار کشور ها را نشان می دهد.
