معرفی کتاب آلن دوباتن
کتاب اخبار نوشته آلن دوباتن به‌تازگی با ترجمه مریم تقدیسی توسط نشر ققنوس منتشر گردیده و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۱۴ توسط انتشارات پنگوئن چاپ شده است. آلن دوباتن نویسنده کتاب‌های فلسفی مشهوری مانند «تسلی‌بخشی‌های فلسفی» که در ایران هم مخاطبانی دارد، معتقد است این‌روزها و در دوران فعلی، اخبار همان‌تسلطی را بر زندگی ما پیدا کرده که زمانی دین داشت. او در کتاب جدید خود «اخبار»، به بررسی نمونه‌های رایج گزارش‌های خبری در زمینه پوشش سوانح هوایی، قتل، رسوایی‌های سیاسی، مصاحبه با شخصیت‌های سرشناس و … پرداخته است.
کتاب اخبار ۸ بخش اصلی دارد که بخش اول مقدمه و بخش‌های دوم تا هشتم به این‌ترتیب‌اند: سیاست، اخبار جهان، اقتصاد، شخصیت‌های سرشناس، فاجعه، مصرف، نتیجه‌گیری. دوباتن می‌گوید کتابش یک کتاب راهنمای کوچک در جهت مصلحت همه انسان‌هاست و به اختصار به پیچیدگی‌های عادتی می‌پردازد که ظاهرا بیش از حد عادی و بی‌ضرر به نظر می‌رسد. این‌کتاب با ۲۵۴ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۳۲ هزار تومان منتشر شده است.
کتاب اخبار – بررسی دیدگاه جدید آلن دوباتن در کتاب اخبار
آلن دوباتن در این کتاب از دیدگاهی جدید به بررسی نمونه‌های رایج گزارش‌های خبری از قبیل سوانح هوایی، قتل، رسوایی سیاسی، و مصاحبه با شخصیت‌های سرشناس پرداخته و سؤالاتی تفکربرانگیز مطرح کرده است:
چرا گزارش‌های فجایع جذاب‌اند؟ چرا به روابط عاشقانۀ افراد مشهور توجه و علاقه نشان می‌دهیم؟ چرا وقتی سیاستمداری وجهۀ خود را از دست می‌دهد لبخند می‌زنیم؟ او در این روند مخاطب را به سمت درکی روشن از نیرویی هدایت می‌کند که بیش از همه بر نگاه ما به واقعیت اثر می‌گذارد.
بخشس از کتاب اخبار
ما حاصل تکامل انسان‌هایی هستیم که در جوامعی زندگی می‌کردند که تغییرات چندانی در آنها به وقوع نمی پیوست ولی هر تغییری که رخ می داد اهمیتی فوق العاده داشت و شاید تهدید‌کننده زندگی بود. به همین دلیل ما ضعفی شناختی را در زمینه مسائل جدید به ارث برده‌ایم: با شنیدن هر خبر جدیدی بلافاصله بنا را بر مهم بودن آن می گذاریم.
در حالی که همیشه چنین نیست. عقل سلیم حکم می‌کند در عصری که تحت سلطه اخبار قرار دارد تشخیص دهیم که دو مقوله جدید بودن و اهمیت داشتن با هم تداخل دارند اما کاملا از هم متمایزند.
وقتی عصبی هستیم و به دنبال فرار از خویشتن، چه راه‌حلی بهتر و محترمانه تر از غوطه‌ور ساختن خود در اخبار. چنین راه‌حلی بهانه‌ای عالی و به ظاهر جدی برای بی توجهی به مسائلی فراهم می‌سازد که اهمیت‌شان بیش از اخبار است. ما خودخواسته كل مسئولیت های خود را رها می کنیم تا خبرهایی درباره مسائلی بزرگ و اضطراری مانند بدهی‌های برزیل، رهبر جدید استرالیا، میزان مرگ و میر کودکان در بنین، قطع درختان جنگل ها در سیبری و سه قتل همزمان در کلیولند بشنویم.
باید گاهی از اخبار همیشگی دست بکشیم …
ما در عصری با‌اهمیتی بی سابقه و تحت‌تأثير اخبار احساس زندگی می‌کنیم، عصری با درگیری های بی‌شمار، بدهی های بسیاری اعتصابات، فرزندان گمشده، مهمانی‌های بعد از افتتاحیه فیلم‌ها، عرضه عمومی سهام، و موشک های مرگبار. باید خود را از این احساس رها سازیم. گاهی باید در تخیلاتمان به فضا برویم، به جایی کیلومترها بالاتر از جبه زمین، به جایی که فلان کنفرانس خاص و فلان اپیدمی بی سابقه، این تلفن جدید و آن آتش سوزی هولناک، قدرت تأثیر گذاری بر ما را از دست می‌دهند به جایی که حتی مشکلات ظاهرا لاینحل، در مقابل هزاران سال تاریخ زمین که سایر کهکشان ها بر آن شهادت می دهند، قابل حل به نظر می‌رسند.
باید گاهی از اخبار همیشگی دست بکشیم و به عناوین بیگانه‌تر و شگفت انگیز‌تر درباره گونه های جانوری گمنام تر اطرافمان توجه کنیم: دلیجه‌ها و غازهای برفی، سوسک‌های عنکبوتی و ملخ های صورت سیاه، المورها و کودکان خردسال – همه مخلوقاتی که به هیاهوی زندگی ما بی توجه‌اند- همان وزنه های تعادل اضطراب‌ها و خودمحوری‌های ما
برای داشتن زندگی پر بار باید بتوانیم اوقاتی را که اخبار دیگر چیز جدید یا مهمی برای آموختن به ما ندارد تشخیص دهیم، اوقاتی را باید برای ارتباط ذهنی با دیگران را کنار بگذاریم، زمانی که باید حاکمیت پیروزی، شکست، خلق یا نابودی را به دیگران واگذار کنیم و بدانیم در زمان کوتاه و باقیمانده زندگی باید به اهداف و وظایف خودمان بپردازیم و به آنها افتخار کنیم.
