زیر شاخه های ورزش

۱- ورزش قهرمانی

در دهه­ هاي گذشته نوعي افزا يش هوشياري دربارة ارزش موفقيت ورزش قهرماني در ميان كشورها و دولت­ها رخ داده است.

در اغلب موارد، اين موفقيت­ها با توجه به ظرفيت آنها در كمك براي رسيدن به گستره اي از اهداف ورزشي و غيرورزشي منبعي ارزشمند شناخته شده اند.

براي ايالات متحد ة آمريكا، شوروي سابق و دولت ها ي كمونيست اروپايي ورزش قهرماني وسيله اي براي نمايش برتري ايدئولوژيك بود و حتي براي آلمان شرقي سابق، ضمن كمك به ادعاي حاكميت اين كشور، كاربردي مضاعف نيز داشت.

اخيرا،ً موفقيت در ميدان­هاي بين المللي ورزشي به دليل ايجاد حس غرور ملي، ظرفيت سوددهي اقتصادي از طريق ميزبانی رويدادهاي مختلف و همچنين كاربرد ديپلماتيك كلي آن ارزش­هاي مختلفي يافته است. امروزه، كشورها دريافته اند كه توسعة ورزش قهرماني و بهره گيري از مزاياي مستقيم و غيرمستقيم آن بدون برنامه­ريزي و سياست گذرا ي مناسب ميسر نيست، بنابراين ورزش قهرماني نيز مانند هر نظام ديگري نيازمند تدوين اهداف كلان، راهبردها و برنامه­هاي عملياتي است تا ضمن آگاهي از مسير حركت بتواند از هرگونه دوباره كاري، بيراهه رفتن و به هدر رفتن منابع مالي، انساني، فيزيكي و اطلاعاتي خود اجتناب ورزد.

در حال حاضر در ايران نهادهاي مختلفي دست اندركار ورزش قهرماني هستند. هر يك از اين نهادها به منظور انجام صحيح كارها و انجام كارهاي صحيح به اهداف مشخص و برنامه­هاي مدون نياز دارند. فدراسيون­ها، هيئت هاي ورزشي، باشگاه ها، كميتة ملی المپيك و سازمان تربيت بدني هر يك به نوعي با ورزش قهرماني ايران سر و كار دارند. در صورتي كه هر يك از نهادهاي مذكور به طور مستقل و بدون توجه به سياست­ها و راهبردهاي کلان ورزش قهرماني كشور به برنامه ريزي براي خود بپردازند، نوعي بخشي نگري بر ورزش قهرماني كشور حاكم مي­شود و در نهايت، مأموريت و اهداف كلان كل سيستم محقق نخواهد شد .

۲- ورزش آموزشي

برنامه ­هايي كه مبتني بر فرصت­هاي يادگيري درباره مهارت­هاي ورزشي، راهبردها، قوانين و مقررات باشد و به شركت كننده كمك كند تا مهارت خود را بهبود بخشد.

اين آموزش اغلب شامل آموزش فردي يا گروهي از طريق دروس، كلاس­هاي آموزشي و كارگاه­ها مي­شود. در بخش آموزش معمولاً سه سطح مبتدي، متوسط و پيشرفته را مي­توان تصور كرد، مانند كلاس­هاي آموزشي رشته­هاي ورزشي مختلف كه در فصل تابستان و براي پر كردن اوقات فراغت افراد توسط شهرداري­ها تشكيل مي­شود.

۳- ورزش غيررسمي

ورزش غیر رسمی یکی از زیر شاخه های ورزش می باشد که شامل شركت خودانگيخته در ورزش مي­شود.و رويكردي فردي به ورزش است.

اين نوع از ورزش، شركت كردن براي آمادگي جسماني و تفريح را مورد تأكيد قرار مي­دهد و اغلب بدون هدف از پيش تعيين شده و صرفاً براي شركت در ورزش انجام مي­گيرد.

تأكيد اصلي ورزش غيررسمي بر كمترين مديريت و كنترل است. برنامه­ريزي در اين نوع ورزش و فراهم كردن تسهيلات و خدمات قابل دسترسي بر اساس امكانات، علاقه­ها و منافع فردي است.

بازي­هاي تفريحي و حركتي كه در محلات يا در پارك­ها انجام مي­شود، شركت در ايستگاه­هاي ورزش همگاني كه توسط شهرداري­ها داير است و شركت در همايش­هاي عمومي كوهپيمايي گروهي، پياده­روي، دوچرخه­سواري و بادبادك­ها نمونه­هايي از ورزش غيررسمي است.

 ۴- ورزش درون بخشي

شامل مسابقات و ديدارهاي ورزشي است كه در آن، شركت كنندگان صرفاً محدود به يك بخش از جامعه است. تنها افراد همان بخش (مدرسه، بازار، جامعه، مكان نظامي و نظير آن­ها) در آن شركت مي­كنند. فعاليت­هاي موجود در اين بخش معمولاً مربوط به مردان، زنان يا مختلط مي­شود.

مقررات آن توسط  انجمن­ها، كميته­ ها يا هيأت­هاي مديره وضع مي­شود، مانند مسابقات درون دانشگاهي يا درون سازماني (به طور مثال بين كارمندان) يك اداره كل.

 ۵- ورزش برون بخشي

شركت سازمان يافته افراد در رقابت­هاي تفريحي در قالب تيم­ها و مسابقه بين برندگان مسابقات درون بخشي در اين مرحله انجام مي­گيرد.

ورزش­هاي برون بخشي بين بخش هاي مختلف در جشنواره ها و مسابقات انجام مي گيرد، مانند مسابقات بين ادارات يا بين دانشگاه ها.

۶- ورزش باشگاهي

باشگاه­ها معمولاً به وسيله جمعي از افراد با علائق مشترك تأسيس مي­شوند. باشگاه­ها از نظر برنامه مورد تأكيد، با هم متفاوتند و اعضاي آن نوع فعاليت را تعيين مي­كنند. مثلاً ممكن است اعضاي يك باشگاه بر آموزش، حمايت مالي، جامعه­ مه گرايي يا تركيبي از اين سه فعاليت تأكيد كنند و در ترويج آن بکوشند.